เรื่องย่อ

เรื่องย่อ เอ๋ยถึง ตอนหัวเลี้ยวหัวต่อของชีวิตของเด็กอาชีว และก็โน่นนำมาซึ่งการทำให้ ผู้แสดงในเรื่องจำนวนมากมองมีมิติ ด้ามจับจำต้องได้ มีเลือดเนื้อ ผู้ชมได้เห็นภาพทั้งยังด้านวัยรุ่นที่เกรี้ยวกราด บุ่มบ่าม แรงมาแรงไปแบบที่เอา ตรรกะชุดเหตุผลแบบคนแก่ไปจับดูเหมือนจะเกิดเรื่องไร้เหตุผล แม้กระนั้นเมื่อมองผ่านแว่นตาที่วัยเด็กในเวลานั้นๆชุดเหตุผลความนึกคิด มันก็มีอยู่เพียงแค่นั้นจริงๆ ส่วนอีกด้านก็คือของตอนวัยผู้ใหญ่ที่อ่อนโยนขึ้น มีเหตุมีผลมากขึ้นเรื่อยๆ (ภายหลังบกพร่องมาก้าวใหญ่ๆ)